Balowałem w życiu ostro. Nic dziwnego, że poniosło
Z oceanu na pustynię, przed końcówką ciemnych dni
Z bezlitosnej melancholii gnało mnie do alkoholi
Zimny piasek miałem w oczach, zagubiłem drogę i
Odnajdując próg znajomy, zapukałem w baru drzwi
Panie barman, wódki trzy!
Pierwsza była za dziewczynę. Popijałem młodym winem
Wspominałem czułe słowa. Nie umieliśmy, to fakt
Nie wiedziałem, że się stanę takim draniem po rozstaniu
Wybacz miła, nie wiedziałem. Tak mi dzisiaj ciebie brak
Ślepy szczeniak. Przeznaczenia przegapiłem wtedy znak
Nie musiało to być tak
Drugą piłem - przebacz mamo - za cień nad cmentarną bramą
Za samotność i niepokój, na rozstajach ludzkich dróg
Nie sądziłem, niebo świadkiem, że zatęsknię tak za matką
Kiedyś wszystko wytłumaczę, gdy cię spotkam, co daj Bóg
Już nie będę dzikim pędem. Rosą padnę ci do stóp
Wierzę dziś, że będę mógł
Trzecia weszła za Ojczyznę. Za kobietę i mężczyznę
Których głosy tyle znaczą, co strwożonej myszy pisk
Barman nie znał mnie z tej strony. Szalik zdjął biało czerwony
Wstało kilku ogolonych. W oczach jeden słuszny błysk
A publika biła brawo. A publika wyła bis!
Gdy wywalał mnie na pysk
