У нас мала часу
Гэта апошні?
Памяць летніх дзён развеецца сняжынкай
Шэрань шчэрыць за вакном, на вейках таюць льдзінкі
Бо зноў і зноў, ля сэрца
Лёд сцінае кроў
І ўжо не можна дапамоч
Снег, плюс-мінус пяць
Цяпер звычайная справа
Людзі за цёплай шыбай лятуць кудысь апантана
А я не магу развіваць такую шалёную хуткасць
На СТА, на жаль, не прайшоў свой тэст на гнуткасць
Але што мне рабіць (хм)
Я не выканаў свой план на год
Не магу ж спыніць гэткі карагод (не)
Годзе грукаць у дзверы
Я вам не адчыню іх
Стары год можа ўцекчы з хуткасцю палёта кулі
Пакуль не наб'ю ябальнік тым тварам
Пакуль сэрца не ахоплена новым пажарам
Пакуль маці не скажу
Як яе люблю
Аж покуль не закончу
Улюбёную гульню
Я свой мясцовы, тут
Старагодні, тутэйшы
У каробцы мазгавой
Грудной клетцы, нібы ў вежы
Са сваім палонным баўлю час няспешна
Гэй там звонку!
Каму там з вас смешна?
Я купіў новы каляндар
Але год шчэ не скончаны
На дарозе жыцця
Я стаю ледзь не на абочыне
І з гэтага шляху мне
Напэўна, не збочыць ужо
Злева, справа чыста
Значыць я пайшоў
Траекторыі вызначыны
Ужо дзесьці наверсе
Мне проста засталося
Дапісаць ту песню
Памяць летніх дзён развеецца сняжынкай
Шэрань шчэрыць за вакном, на вейках таюць льдзінкі
Бо зноў і зноў, ля сэрца
Лёд сцінае кроў
І ўжо не можна дапамоч
Памяць летніх дзён развеецца сняжынкай
Шэрань шчэрыць за вакном, на вейках таюць льдзінкі
Бо зноў і зноў, ля сэрца
Лёд сцінае кроў
І ўжо не можна дапамоч
