វាសនាតាខ្វាក់

ហូ... ហូ... ហូ ខ្យល់បក់មក ទឹកសមុទ្ររលក ឆក់នាំយករឿងខ្លោចផ្សារ រូបខ្ញុំពិការ ដោយភ្នែកខ្វាក់អឺនេត្រា វាសនាអភ័ព្វណាស់ ទុក្ខខ្ញុំធំអឺធេង ត្រាច់រង្គត់ម្នាក់ឯង សែនចំបែងដោយកម្មក្រាស់ ភ័ព្វអើយធំណាស់ ព្រោះភ្នែកមិនអឺឃើញច្បាស់ ដូចជាជាប់គុក គ្មានទុក្ខអឺសោករឿងស្នេហា ទុក្ខព្រោះគ្រួសារ ព្រួយចិន្តាស្រែកយំ ទុក្ខនេះអឺ ហៅទុក្ខធំ រស់ដូចទូលភ្នំ យំប្រាប់អឺអ្នកណា ចង់ដើឱ្យងាប់ ឱ្យផុតភពអភ័ព្វ រស់ពុំគាប់ឥតខ្លឹមសារ បើភ្នែកពិការ តើទ្រាំរស់ដល់អឺណា ឈ្មោះថាជនសំណល់