Моңсу Күзләреңдә

Моңсу күзләреңдә озын көннән шәүлә.

Булсамда яныңда, нишлим инде, бәгрем.

һәр җан үз үзенә генә ачык дәфтәр,

һәм берничә бите гыйшкы кулларында.

Шул юлларны ятлап, көннәр буе йөрдем,

кайтканыңны көтеп ялгыз урамнардан.

Кая булдың, кемне синен тәрәзәңә

карап торганнарны курден, әйтче, җаным?

әйтмә, хәтер инде тулы,

вакыт бар күзгә-күз сокланып торырга.