Судьбе спасибо

Я ўдзячны лёсу, што з усіх краёў,

Ён выбраў для мяне навекі гэты,

Дзе бальшакі прастуюць між гаёў,

А па сцяжынках коцяцца ранеты.

Дзе Нарач мые сінія шаўкі

І п'юць з Дняпра паўдзённыя вясёлкі,

Дзе з салаўямі дражняцца шпакі

І не змаўкаюць перапёлкі.

Я ўдзячны лёсу, што за ўсе часы

Мая блакітнавокая радзіма

Не засланіла мне чужой красы,

Мяне ад свету не адгарадзіла.

Ты, Беларусь, не ўмела быць другой,

Жыла ў братэрстве і сяброў цаніла.

І ўсе ў краіне нашай дарагой

Цябе завуць сястрою мілай.