Тополиный звон

Я ў першы раз пачуў твой смех

На ціхай тапалінай сцежцы

І белы пух, як тёплы снег

І целы свет – твая ўсмешка,

І целы свет – твая ўсмешка.

Ты - зорны тапаліны сон,

Мне кожнай ноччу сніцца ён.

Мне мала сноў, ты знікла зноў,

На зямлі сумны гул вятроў.

А лівень падае ў траву

Твой лёгкі, светлы след змывая.

А я адной табой жыву, табой жыву

Адну, адну тябе кахаю.

Адну, адну тябе кахаю.

Прашу заўсёды будь са мной:

Вясною, летам і зімой.

Я разганю тваю бяду

І с табою по жыцці прайду.

Не страшны боль, не страшна смерць,

Страшней застацца без кахання,

У адзіноте анямець,

Любімай не пачуть дыхання.

Любімай не пачуть дыхання.

Ты - зорны тапаліны сон,

Мне кожнай ноччу сніцца ён.

Мне мала сноў, ты знікла зноў,

На зямлі сумны гул вятроў.