Na madegan-o-Raftegan

نامدگان و رفتگان از دو کرانه زمان سوی تو می دوند هان ای تو همیشه در میان سوی تو می دوند هان ای تو همیشه در میان آه که می زند برون از سر و سینه موجِ خون من چه کنم که از درون دست تو می کِشد کمان من چه کنم که از درون دست تو می کِشد کمان پیشِ وجودت از عدم زنده و مرده را چه غم کز نفس تو دم به دم میشنویم بویِ جان پیشِ تو جامه در برم نعره زند که بر درم آمدمت که بنگرم آمدمت که بنگرم گریه نمی دهد اَمان گریه نمی دهد اَمان ای گلِ بوستان سرا از پسِ پرده ها درا بویِ تو می کِشد مرا بویِ تو می کِشد مرا وقتِ سحر به بوستان هر چه به گِرد خویشتن مینگرم در این چمن آینه ضمیرِ من جز تو نمی دهد نشان هر چه به گِرد خویشتن مینگرم در این چمن آینه ضمیرِ من جز تو نمی دهد نشان نامدگان و رفتگان از دو کرانه زمان سوی تو می دوند هان ای تو همیشه در میان سوی تو می دوند هان ای تو همیشه در میان