Âvâz Mokhâlef Chahârgâh

به صحرا بنگرم، صحرا ته وینُم به دریا بنگرُم، دریا ته وینُم به هر جا بنگرُم کوه و در و دشت نشان از قامت رعنا ته وینُم بود درد مو و درمونُم از دوست بود وصل مو و هجرونُم از دوست اگر جلادُم از ته واکره پوست جدا هرگز نگرده جونُم از دوست