Patrz Jak Się Stara Wiatr

smukłe kucharki robiły z mego serca kotlet

a dobrzy koleżkowie z wątroby złote sitko

stałem na kładkach nad ruchliwymi ulicami

i myślałem o życiu dokładnie i brzydko.

stałem i wsiadałem trochę do wszystkich samochodów

a trochę skakałem im pod wszystkożerne koła

świat mi pompował cudze opowieści

cudze piosenki odprowadzały mnie do domu.

Patrz jak się stara wiatr

miałem nadzieję i w nadziejach pauzy

wypiłem wszystkie piwa i wszystkie wódki

patrzyłem jak zawieje czesały kałuże

zarabiałem forsę ale i tak zawsze byłem krótki

za krótki na te skoki gdzie chmura za szal

za krótki na legendę czy pamięci czyjejś wzrok.

za krótki na nagrodę która ponoć czeka tam

wystarczająco długi by dać nura w mrok.

Patrz jak się stara wiatr

robiłem za mądrego na budowach Sojuza

i za cwanego na bazarach miasta

zwoziłem dzieciom fanty by nie opuściły mnie

patrz jak ta wiara szybko mchem zarasta

dziś znowu stoję i patrzę na samochodów sznur

na którym się wiesza słabe jesienne światło

i dynda odblaskiem na migających szybach

najpierw było łatwo potem było trudno

teraz znowu jest łatwo

Patrz jak się stara wiatr

Dziś mam 60 lat