O Giannis O Fonias

Ο Γιάννης ο φονιάς, παιδί μιάς Πατρινιάς

κι ενός Μεσσολογγίτη

Προχτές την Κυριακή, μετά απ' τη φυλακή

επέρασ' απ' το σπίτι.

Του βγάλαμε γλυκό, του βγάλαμε και μέντα

μα γιά το φονικό δεν είπαμε κουβέντα.

Μονάχα το Φροσί, με δάκρυ θαλασσί

στα μάτια τα μεγάλα,

του φίλησε βουβά, τα χέρια τ' ακριβά

και βγήκε από τη σάλα.

Δεν μπόρεσε κανείς τον πόνο της ν' αντέξει

κι ούτε ένας συγγενής να πει δεν βρήκε λέξη.

Κι ο Γιάννης ο φονιάς στην άκρη της γωνιάς

με του καημού τ' αγκάθι

θυμήθηκε ξανά φεγγάρια μακρυνά

και τ' όνειρο που εχάθη