Na dłoniach się zaplątał wiatr
i cały mi zasłonił świat.
Ty i ja, Ty i ja.
Jabłoni kwiatem stroił sad,
mój zapatrzony w Ciebie świat.
Ty i ja, Ty i ja.
Ty i ja...
Ty i ja...
Jak dłonie nasze ciasno splótł,
bo już nie straszny śnieg i lód.
Ty i ja, Ty i ja.
A w miasto wniósł radosny ton,
wiatr, co do serca tulił dzwon.
Ty i ja, Ty i ja.
Ty i ja...
Ty i ja...
Ty i ja...
Ty i ja...
Bo nikt nie umie tęsknić tak,
jak ja, gdy me zamykasz drzwi.
Gdy Cię w ramionach moich brak,
gdy nie ma Cię, choć obok śpisz.
Ty i ja...
Ty i ja...
Jak toń na morskich falach grał,
przytulał się do naszych ciał.
Ty i ja, Ty i ja.
Jak dłonie nasze złączył tak,
że nam ze sobą siebie brak.
Ty i ja, Ty i ja.
Ty i ja...
Ty i ja...
Ty i ja...
Ty i ja...
