Can Bedenden Çıkmayınca

Kara haber tez duyulur, unutsun beni demişsin

Bende kalan resimleri, mektupları istemişsin

Üzülme sevdiceğim, bir daha çıkmam karşına

Sana son kez yazıyorum, hatıralar yeter bana

Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni? can bedenden çıkmayınca

Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni? can bedenden çıkmayınca

Kurumuş bir çiçek buldum, mektupların arasında

Bir tek onu saklıyorum, onu da çok görme bana

Aşkların en güzelini, yaşamıştık yıllarca

Bütün hüzünlü şarkılar, hatırlatır seni bana

Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni? can bedenden çıkmayınca

Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni? can bedenden çıkmayınca

Kırıldı kanadım kolum. ne yerim var, nede yurdum

Gurbet ele düştü yolum, yuvasız kuşlar misali

Selvi boylum senin için, katlanırım bu yazgıya

Böyle yazmışsa yaradan, kara toprak yeter bana

Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni? can bedenden çıkmayınca