Taraneh Doozdan

گفتی اما تو نباید می رفتی

گفتم من از تو می روم تا در سفر بودن

با تو باشم

من از تو سر نمی روم

من در تو می روم

تا سبزترین بهار منظره ها

تا ماه

گفتی باش

گفتم هستم

گفتی می فهمم

گفتم من هم

گفتی بغض شک راه گلو را بسته

لحظه تصمیم است

به تو ای خوب نجیب

می توانم شک کرد؟

گفتم به ترانه دزدان شک کن

چه کسی از من و تو تشنگی باغچه را می بیند

و چه بی رحمانه مشک پر آبی را که برای

عطش باغچه باقی مانده است

نیمه شب می دزدد و به یک رهگذر قمقمه هایش پر آب

می فروشد ارزان؟

به ترانه دزد بگو

تو را باور ندارم

گفتی ترانه دزدان را باور ندارم

اما تو نباید می رفتی