กาษา นาคา (ช)

เห็นสายน้ำ นทีที่มันไหลไป เหมือนว่าเรา เคยแหวกว่ายด้วยกันก่อนนั้น ใจที่คอยภักดี รักที่มีให้แก่กัน ช่างผูกพัน ผูกกันมานานแสนนาน เป็นเวรกรรม ปางก่อนที่ย้อนเข้ามา ให้น้ำตา เราหลั่งรินแทบจะสิ้นใจ ได้มาพบ เพื่อลา จำพรากเราให้ห่างไกล บุญเราสร้าง มาน้อยไปต้องจำใจลา ผ้ากาษา ที่ให้มาพี่จะห่มไว้ อยากทำอย่างที่ตั้งใจ เลือกไปสู่แดนพระธรรม อยู่ที่ไหน น้องจง รับบุญที่พี่หนุนนำ ขอให้เวรกรรม น้องจง สิ้นไป สายน้ำโขง ขอจงช่วยเป็นพยาน ถ้าดวงไฟ ขึ้นจากน้ำสองดวงวันไหน นั่นคือรัก ของเรา จะรักกันไม่เสื่อมคลาย เกิดชาติไหน ให้เราได้รักกันเหมือนเดิม ผ้ากาษา ที่ให้มาพี่จะห่มไว้ อยากทำอย่างที่ตั้งใจ เลือกไปสู่แดนพระธรรม อยู่ที่ไหน น้องจง รับบุญที่พี่หนุนนำ ขอให้เวรกรรม น้องจง สิ้นไป สายน้ำโขง ขอจงช่วยเป็นพยาน ถ้าดวงไฟ ขึ้นจากน้ำสองดวงวันไหน นั่นคือรัก ของเรา จะรักกันไม่เสื่อมคลาย เกิดชาติไหน ให้เราได้รักกันเหมือนเดิม นั่นคือรัก ของเรา จะรักกันไม่เสื่อมคลาย เกิดชาติไหน ให้เราได้รักกันเหมือนเดิม เกิดชาติไหน ให้เราได้รักกันเหมือนเดิม