Aşk Ne İmiş

Varını yoğunu atmakmış bu aşk,

Canını Canana satmakmış bu aşk.

Bütün varlıkları hiçe sayıp,

Özlemler içinde kaybolmakmış bu aşk.

Sevenler beraber gezip tozarken,

Bağrına taş basıp yatmakmış bu aşk.

Dünya bir kenarda dururken,

Kendini yok sayıp yaşamakmış bu aşk.

İsteyene balı ve şekeri verip,

Zehirleri kendi yutmakmış bu aşk.

Yaralı kalbin her darbede çırpınırken,

Şükür secdesine yatmakmış bu aşk.

Derman aradığında bulamamak,

Gözyaşında boğulmakmış bu aşk.

Aşktan mahrum olan bu derdi bilmez,

Malıyla denize batmakmış bu aşk.

Yalnız kaldığında dünyayı unutmak,

Her dertte derin bir yara açmakmış bu aşk.

El âlem yangından kaçıp dururken,

Ateşe kendini atmakmış bu aşk.

Kalbini kıran her sözde bile,

Sevgiyi aramakmış bu aşk.

Hasretiyle gece gündüz ağlayıp,

Gözlerin şükrünü yapmakmış bu aşk.

Bir adım daha atıp yanmak,

Her acıyı kalbine kabul etmek,

Ve yine sevdanın içine düşüp,

Kendini bulmakmış bu aşk.

Hoca der, kaş ile göze değil bu,

Allah’ın emrini tutmakmış bu aşk.

Her kahrı şükürle karşılamak,

Ve sonunda sevdayı bulmakmış bu aşk