Gökler sana ağlar, yerler bana küskün
Deprem olur, sarsar yüreğimi geceler
Bir yanım hep öylece, gidişine üzgün
Kaç düğüm atsam, derler bana düzgün
Daha kaç kere parçalarını toplayıp
Seni bulacağım, dayanamıyor da şu gönlüm
Eğer sen varsan, dünya bana dümdüz
Şimdi burada yoksun, diyemi dizilmiş
Yollarıma koca koca sıra dağlar
Değersiz, noksan, yoksun diye güçsüz
Bir çocuk var, her gece yokluğuna sarılıp
Sessizce bir köşede ağlar
Yüzüm var mı sana söylemeye?
Gözyaşlarıma bakıp özlemeye
Her saniye yolunu izlemeye
Hakkım yoksa, söyle, nasıl yapayım?
Sözüm kâr etmiyor hiç kendime
Yıkıldım, ağladım derdime
Sorarken her şeyi, "Neden?" diye
Gitmek sana yakıştı mı? Söyle!
Her dem seni anlar, herkes bana kızgın
Gezdiğin her yeri ezbere yürüdüm
Uyuduğun her yerde sızdım
Ne kadar seni bağlar, ne kadar sana yazdığım?
Ne olursun, bul bir yolunu dene
Tutta, götür beni saçmasapan bu diyardan
Hayatım berbat, düzelmedi ki asla
Ne yapacağımı bilmiyorum, içimde beni kahreden bu yasla
Bu kadarı fazla, kimseye kulak asma
Ama biraz olsun koy kendini
Benim yerime yarama tuz basma
