Lyrics

วอนคุณดวงจันทร์ ฉันยังไม่มีใครในคืนนี้
โปรดอยู่เป็นเพื่อนอีกสักนาที
เพราะว่าตรงนี้มันไม่มีใครเลยสักคน
แต่ก่อนนั้นมันก็เคยมี แต่ตอนนี้หายไป
ปกติในวันนี้ เป็นเธอที่ไว้ใจ
ให้ฉันกอดและจูบเธอ ท่ามกลางดอกไม้ไฟ
อยากจะอยู่กับเธอ ในวันที่โลกมันแตกสลายไป
เธอเบื่อคำว่ารัก แต่ว่าเธอก็พูดเช่นกัน (เธอพูดให้เขาฟัง)
เธอเอาคำมาเรียงมาร้อย มาหลอกให้หลงด้วยการเต้นรำ
เธอยังจำได้ไหม หรือแค่ทำเป็นลืม
หยุดเป่ากองไฟ ให้มันกลายเป็นฟืน
หากว่าเธอไม่รัก เธอก็ไม่ต้องฝืน
เพราะว่าฉันเสียใจไปตั้งแต่เมื่อคืน
ถ้ามีเธออยู่ด้วยกัน ข้าง ๆ ฉันว่ามันน่าจะดี
ตอนนี้มีเพียงความทรงจำ ที่อยู่ใน memory
ยังคงจะเก็บเอาเธอไปฝัน อยู่เลยในตอนนี้
มันคงจะมีแค่เพียงในนั้น ที่รักของเราเท่ากันพอดี
มีโอกาสที่จะได้เจอเธอวันละครั้งเดียว ในตอนหลับ
ถ้ามีเธออยู่ในตอนนี้ ฉันก็คงพร้อมที่จะยอมปรับ
คิดถึงตอนที่เหนื่อย แล้วมีเธอให้กอด หรือไม่ก็ให้เข้าไปนอนตัก
พูดไปมันก็ไม่ได้อะไร เพราะเธอลืมไปแล้วไง
หัวใจของผมมันสั่น มันคลอนหนัก
ยากที่จะหาใครเติมเต็มช่องว่าง
อยากจะออกไปจากมุมห้องกว้าง
บางทีจำเป็นให้เราต้องบ้า
เพื่อที่จะทำให้ใจต้องกล้า
เธอมาทำให้ใจมันเจ็บ แล้วเธอไม่ sorry
อย่างน้อยโทรมาบอกกันบ้างก็ได้นะ call me
ตัวฉันเองก็จะได้รู้ ว่ามันไม่มีอะไรไปสู้
เพราะว่าถึงบู้มันไปเท่าไหร่ หัวใจของเธอก็ยังไม่พอดี
เธอเบื่อคำว่ารัก แต่ว่าเธอก็พูดเช่นกัน (เธอพูดให้เขาฟัง)
เธอเอาคำมาเรียงมาร้อย มาหลอกให้หลงด้วยการเต้นรำ
เธอยังจำได้ไหม หรือแค่ทำเป็นลืม
หยุดเป่ากองไฟ ให้มันกลายเป็นฟืน
หากว่าเธอไม่รัก เธอก็ไม่ต้องฝืน
เพราะว่าฉันเสียใจไปตั้งแต่เมื่อคืน
ถ้ามีเธออยู่ด้วยกัน ข้าง ๆ ฉันว่ามันน่าจะดี
ตอนนี้มีเพียงความทรงจำ ที่อยู่ใน memory
ยังคงจะเก็บเอาเธอไปฝัน อยู่เลยในตอนนี้
มันคงจะมีแค่เพียงในนั้น ที่รักของเราเท่ากันพอดี
Written by: Mahannop Songpracha
instagramSharePathic_arrow_out