สมมนะ

เมื่อสายตาไม่อาจจะสู้หน้าใคร

เมื่อหัวใจแอบร้องไห้ทุกวันทุกคืน

เพื่อนคนไหนที่เคยสนิทก็มองฉันเป็นคนอื่น

ที่ยืนของคนผิดพลั้งไม่มี

เหม่อล่องไปกับกระแสของเวลา

แม้บนบ่าแบกภาระไม่ค่อยสู้ดี

อนาคตมืดมนสนิท

แต่แสงตะเกียงริบหรี่

จากเธอส่องถึงลงมาได้

ยังโชคดี นะใจ

ไม่มีเธอนั้นคนอย่างฉันคงพังอยู่กลางความเหลวแหลก

ทุกๆอย่างฉันคงแตกเกินกลับมาเหมือนเดิม

ขอบใจเธอนะที่ไม่คิดจะมากดดันและซ้ำเติม

เมื่อหายดีดั่งเดิมจะทำให้เธอภูมิใจที่อยู่ข้างฉัน

ผิดครั้งเดียวคือสิ่งที่โลกนี้จำ

แม้ต้องทำกี่สิบร้อยหนทางที่มี

ก็จะขอสู้ทำจนกว่า

ชีวิตจะเจอชิ้นดี

เมื่อมีเธอให้กำลังใจ

ทำและทนสู้ไป

ไม่มีเธอนั้นคนอย่างฉันคงพังอยู่กลางความเหลวแหลก

ทุกๆอย่างฉันคงแตกเกินกลับมาเหมือนเดิม

ขอบใจเธอนะที่ไม่คิดจะมากดดันและซ้ำเติม

เมื่อหายดีดั่งเดิมจะทำให้เธอภูมิใจที่อยู่ข้างฉัน

 

ทำและทนสู้ไป

ขอบใจเธอนะที่ฉุดฉันขึ้นมา จากคำว่าเหลวแหลก

ซ่อมทุกอย่างที่มันแตกให้กลับมาเหมือนเดิม

ขอบใจเธอนะที่ไม่คิดจะมากดดันและซ้ำเติม

จะขอเป็นคนเดิมเริ่มใหม่ให้เธอ ภูมิใจที่อยู่ข้างฉัน