แค่นิยาย

เคยถามใจ ว่าเหตุใดความรัก

เปรียบเหมือนแสงไฟส่องทาง

บางครากลับเหมือนไฟเผาใจ

คงเหมือนกัน ดั่งตัวเธอและฉัน

บทแรกรักกันจะตาย

บทสุดท้ายคือน้ำตา

ล้มทั้งยืนแทบจะมลาย

ทุ่มเททั้งใจ ที่สุดต้องช้ำจนเจียนตาย

เตือนหัวใจให้พอเสียที

เรื่องราวที่มีให้มันจบลง

วันสุดท้าย ที่ใจจะจำว่าเคยรักใคร

รักที่ผ่านมา ก็แค่นิยายไม่มีความหมาย

ก็แค่ฝันร้ายทรมาน

ลมหายใจ มันไม่มีความหมาย

หมดไม่เหลือความศรัทธา

ในคำว่ารักที่เข้าใจ

มันทรมาน

มันทรมาน

ล้มทั้งยืนแทบจะมลาย

ทุ่มเททั้งใจ ที่สุดต้องช้ำจนเจียนตาย

เตือนหัวใจให้พอเสียที

เรื่องราวที่มีให้มันจบลง

วันสุดท้าย ที่ใจจะจำว่าเคยรักใคร

รักที่ผ่านมา ก็แค่นิยายไม่มีความหมาย

ก็แค่ฝันร้าย

วันสุดท้าย ที่ใจจะจำว่าเคยรักใคร

รักที่ผ่านมา ก็แค่นิยายไม่มีความหมาย

ก็แค่ฝันร้ายทรมาน

นิยายจบลงเพียงเท่านี้ พอแค่นี้

มันไม่เรื่องจริง

ตื่นจากฝันเสียที

ให้มันเป็นวันสุดท้าย

ที่ใจจะจำว่าเคยรัก

เป็นวันสุดท้าย

ที่ใจจะจำ ว่าเจ็บจากรักจนตายเพราะเธอ