อย่าให้ต้องพูดเลย

อย่าให้ต้องพูดเลยว่าเหนื่อยไหม มันเกินจะอธิบาย อย่าให้ต้องพูดเลยว่ากี่หน พยายามเข้าใจ ให้โอกาสเธอครั้งที่เท่าไร แล้วสุดท้ายก็เหงาตลอดมา มีเธอมันก็เหมือนไม่มี พยายามตัดใจ พอจะไปก็มาแกล้งทำดี ผลสุดท้ายก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม อย่าให้ต้องพูดเลยว่าเหนื่อยไหม มันเกินจะอธิบาย อย่าให้ต้องพูดเลยว่ากี่หน ที่เธอทำให้ทนมากมาย ก็เคยหวังสักครั้งว่าเธอจะเปลี่ยน แต่บทเรียนก็สอนให้รู้ว่าไม่มีทาง เธอจะเปลี่ยนแปลง ยอมเป็นคนจากไป จะไม่อยู่ทำร้ายใจตัวเอง เมื่อเธอนั้นไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง ยิ่งนานมันก็ยิ่งเสียใจ ไม่ต้องการอะไร ไม่ต้องการฟังคำพูดเธอเลย เพราะสุดท้ายเธอคงไม่เคยรู้ตัว อย่าให้ต้องพูดเลยว่าเหนื่อยไหม มันเกินจะอธิบาย อย่าให้ต้องพูดเลยว่ากี่หน ที่เธอทำให้ทนมากมาย ก็เคยหวังสักครั้งว่าเธอจะเปลี่ยน แต่บทเรียนก็สอนให้รู้ว่าไม่มีทาง เธอจะเปลี่ยนแปลง อย่าให้ต้องพูดเลยว่าเหนื่อยไหม มันเกินจะอธิบาย อย่าให้ต้องพูดเลยว่ากี่หน ที่เธอทำให้ทนมากมาย ก็เคยหวังสักครั้งว่าเธอจะเปลี่ยน แต่บทเรียนก็สอนให้รู้ว่าไม่มีทาง อย่าให้ต้องพูดเลยว่ากี่ครั้ง ที่คิดจะไปให้พ้นเธอ อย่าให้ต้องพูดเลยว่ากี่คำ ที่เธอทำให้เสียน้ำตา อยากให้รู้ครั้งนี้ไม่ทนเหมือนเก่า อยู่เหงา ๆ ยังดีกว่าฉันต้องยอมให้คนที่ไม่รักกัน