กุมภาพันธ์

คงเป็นที่ฟ้าเบื้องบน เป็นคนขีดโชคชะตา สั่งฉันและเธอให้มา ให้ได้พบเจอกัน ให้ฉันนั้นมีโอกาส ลิ้มรสในความชื่นบาน ให้เรามีกัน มีวันเวลาที่ดี และเป็นที่ฟ้าเบื้องบน เป็นคนพรากเราเช่นกัน ให้เวลาเพียงแค่นั้น กลับต้องเสียเธอไป ฉันรู้ว่าไม่มีหวังจะเหนี่ยวและรั้งเธอไว้ข้างกาย จะทำยังไงก็คงไม่มีหนทาง หากชีวิตฉันต้องขาดเธอไป จะเป็นยังไง ชีวิตคงไร้ความหมายและเหมือนไร้พลัง ร่างกายที่เคยอดทน ก็คงไม่มีกำลัง ไปมีความหวังให้ฉันได้ชื่นหัวใจ แค่เพียงพรุ่งนี้เธอตื่นมามองไปไม่เจอเธอ แค่นึกก็ทำให้เพ้อ หวั่นและไหวในใจ ถ้าเราจะต้องจากกันไม่ว่าด้วยเหตุผลใด คงรู้ใช่ไหม ว่าฉันจะต้องเสียใจ เสียใจจนตาย หากชีวิตฉันต้องขาดเธอไป จะเป็นยังไง ชีวิตคงไร้ความหมายและเหมือนไร้พลัง ร่างกายที่เคยอดทน ก็คงไม่มีกำลัง ไปมีความหวังให้ฉันได้ชื่นหัวใจ แค่เพียงพรุ่งนี้เธอตื่นมามองไปไม่เจอเธอ แค่นึกก็ทำให้เพ้อ หวั่นและไหวในใจ ถ้าเราจะต้องจากกันไม่ว่าด้วยเหตุผลใด คงรู้ใช่ไหม ว่าฉันจะต้องเสียใจ เสียใจจนตาย