บ่ายวันอาทิตย์

รู้ดีเสมอ ว่าเธอมีใครอยู่ ทั้ง ๆ ที่รู้ แต่อดใจไม่ไหว บ่ายวันอาทิตย์ มันเหงาจะตาย อยู่บ้านไม่มีใคร ก็เลยคิดถึงเธอ ไม่ได้ต้องการ จะแย่งของ ๆ ใคร แค่เพียงแต่ใจ แอบเก็บไปพร่ำเพ้อ ก็ไม่มีแล้ว คนไหนที่เหมือนเธอ ไม่ให้คิดถึงเธอ จะให้คิดถึงใคร ก็เลยต้องเผลอใจหน่อย แต่คงจะไม่บ่อย แค่บ่ายวันหนึ่งจะได้ไหม ปล่อยใจให้ฝันถึงเธอ ฝ่ายเดียวเรื่อยไป ให้ชื่นฉ่ำใจไปสักวัน ถ้าเธอจะคิด ว่าฉันคิดเกินไป ก็ขออภัยที่ใจมันช่างฝัน ห้ามความคิดถึง จะห้ามยังไงกัน ยิ่งฝืนยิ่งดึงดัน ก็ยิ่งคิดถึงเธอ ก็เลยต้องเผลอใจหน่อย แต่คงจะไม่บ่อย แค่บ่ายวันหนึ่งจะได้ไหม ปล่อยใจให้ฝันถึงเธอ ฝ่ายเดียวเรื่อยไป ให้ชื่นฉ่ำใจไปสักวัน ถ้าเธอจะคิด ว่าฉันคิดเกินไป ก็ขออภัยที่ใจมันช่างฝัน ห้ามความคิดถึง จะห้ามยังไงกัน ยิ่งฝืนยิ่งดึงดัน ก็ยิ่งคิดถึงเธอ ก็คนมันรัก จะห้ามยังไงกัน ยิ่งฝืนยิ่งดึงดัน ก็ยิ่งจะรักเธอ