ปริศนา

ดวงอาทิตย์ที่วนกลับมา แสงที่มันเข้าตา

พยายามจะลืมจะเลือน คนที่ยังรักอยู่

พยายามจะกลืนจะกิน ก็ยังคงรักอยู่

เช้าวนกลับมา จ้องมองเข็มของนาฬิกา

พยายามจะดึงจะดัน เพื่อที่จะรั้งให้ทุกวันผ่านไป

Ooh ในค่ำคืน ที่ช่างทรมาน

ยื้อเพื่อจะฝืนดวงตา ภาวนาให้นอนไม่หลับ

เพราะทุกครั้งที่ฉันนิทรา ภาพเธอยังคงอยู่

ดวงอาทิตย์ขึ้นมาอีกครา หมุนและเวียนกลับมา

คอยมาคลอมาเคลียมาเลีย ให้มันยังรู้สึก

คอยมานัวมาเนียจนเพลีย กับความรู้สึก

รสของสุรา ยิ่งตอกย้ำให้เธอกลับมา

มันยังคงมาวนมาเวียน มาทำให้ฉันต้องเสียใจต่อไป

Ooh ทุกค่ำคืน มันช่างทรมาน

ฉันได้แต่ทนลืมตา ภาวนาให้

ทุก ๆ ดวงดาว ร่วงและหล่นทั้งฟ้า

คงจะดีกว่า ถ้าทำได้เพียงแค่

รอวันตาย รอร่างกายให้หลุดพ้น

จนวันตาย จะฝืนลืมตาเพื่อ

รอวันตาย ความเดียวดายจะทำร้าย

จนวันตาย สุดท้ายจะลืมได้จริงหรือเปล่า

มันจะทรมานหรือเปล่า

และฉันจะลืมเธอได้หรือเปล่า

มันยังคงเป็นคำถามทุกคืน

รอวันตาย รอร่างกายให้หลุดพ้น

จนวันตาย จะฝืนลืมตาเพื่อ

รอวันตาย ความเดียวดายจะทำร้าย

จนวันตาย สุดท้ายจะลืมได้จริงหรือเปล่า

มันจะทรมานหรือเปล่า

และฉันจะลืมเธอได้หรือเปล่า

ถามตัวเองอยู่อย่างนี้ทุกคืน