รูปสีจางตั้งหัวเตียง

สายลมความหลัง พัดหนังสือใจพลิกคืนหน้าเก่า

เลยถูกความเหงา รบเร้าให้คิดถึงเธอ

ก่อนเราเลิกกัน เช้าเย็นทุกวันเห็นหน้าเสมอ

เมื่อชีวิตไม่มีเธอ หัวใจก็เจอความเศร้ารุกราน

ถนนสายเดิม ที่เข้ามาเติมคือความเปลี่ยวเปล่า

เลิกงานเริ่มเหงา เดินหนาวหัวใจกลับบ้าน

เพิ่งจะได้รู้ การมีเธออยู่เป็นสิ่งสำคัญ

ก็ตอนที่ข้างกายฉัน ไม่มีเธอนั้นเหมือนในวันเก่า

มองภาพความหลัง เป็นรูปสีจางตั้งบนหัวเตียง

ที่วันนี้เป็นได้เพียง ความสุขชั่วคราวของเรา

หยิบขึ้นมองทีไร น้ำตาไหลท่วมใจเหงา ๆ

ห้องนี้ทุกอย่างเหมือนเก่า

ขาดคำว่าเราแค่เพียงคำหนึ่ง

สายลมเดียวดาย ยังพัดหัวใจให้หนาวทุกวัน

ได้เจอหน้ากัน แค่เพียงภาพฝันในความคิดถึง

เธออยู่แห่งไหน อยากฝากคำใจให้ฟังคำหนึ่ง

ชีวิตที่เหลืออีกครึ่ง ยังคอยวันหนึ่งที่เธอกลับมา

มองภาพความหลัง เป็นรูปสีจางตั้งบนหัวเตียง

ที่วันนี้เป็นได้เพียง ความสุขชั่วคราวของเรา

หยิบขึ้นมองทีไร น้ำตาไหลท่วมใจเหงา ๆ

ห้องนี้ทุกอย่างเหมือนเก่า

ขาดคำว่าเราแค่เพียงคำหนึ่ง

สายลมเดียวดาย ยังพัดหัวใจให้หนาวทุกวัน

ได้เจอหน้ากัน แค่เพียงภาพฝันในความคิดถึง

เธออยู่แห่งไหน อยากฝากคำใจให้ฟังคำหนึ่ง

ชีวิตที่เหลืออีกครึ่ง ยังคอยวันหนึ่งที่เธอกลับมา