อาจขาดใจตาย

เธอใช้คำ ว่ามาทำไม ถามไถ่เมื่อเจอหน้ากัน อยากบอกว่าฉัน น้อยใจทุกที ที่เคยได้ฟัง อาจเป็นเพราะเธอไม่มีใจ เลยสร้างกำแพงขึ้นขวาง ด้วยการทำเป็นเหินห่าง แม้ทางสายตา คล้ายดังสายลมโง่เง่า ที่เฝ้าโยกคลอนภูผา ทั้งรู้ทำไปก็เสียเวลา แต่ก็ทำอยู่อย่างนั้น ก็เพราะความรัก อยู่เหนือเหตุผล คนทุกคนก็เป็นแบบนี้ แค่เดินผ่านเธอ ก็หลับฝันดี มันเป็นอย่างนี้มานาน ถึงเวลาไม่ช่วยอะไร จะหอบใจมาเจอทุกวัน จนกว่าเธอนั้น จะมอบหัวใจให้ใคร สักคน คล้ายดังสายลมโง่เง่า ที่เฝ้าโยกคลอนภูผา ทั้งรู้ทำไปก็เสียเวลา แต่ก็ทำอยู่อย่างนั้น ก็เพราะความรัก อยู่เหนือเหตุผล คนทุกคนก็เป็นแบบนี้ แค่เดินผ่านเธอก็หลับฝันดี มันเป็นอย่างนี้มานาน ถึงเวลาไม่ช่วยอะไร จะหอบใจมาเจอทุกวัน จนกว่าเธอนั้น จะมอบหัวใจให้ใครสักคน กับคำถามว่ามาทำไม จะตอบเธอให้รู้เหตุผล คือคนหนึ่งคน อาจขาดใจตาย ถ้าไม่เห็นเธอ คือคนหนึ่งคน อาจขาดใจตาย ถ้าไม่เห็นเธอ