แล้วจะไปหา

Hey ทำไม ๆ ทำไม ๆ ทำไม มันเป็นอะไรกันจัง

ทำไม ๆ ทำไม ๆ มันงงตัวเองจริง ๆ ทำไม ๆ มันมีแต่ปัญหา

ยุ่งนักก็ต้องหลบ ยากนักก็ต้องลา ลืมกันเถอะนะ ก็มันจำเป็น

เรื่องมันก็มากเกิน ลงเอยกันยากเย็น จะขับจะเข็นก็ตาย ก็ตาย

ไม่ใช่ไม่รักหรอก ไม่ใช่ไม่ชอบกัน เธอต่างกับฉันตั้งมากตั้งมาย

ถ้าต้องให้ยุ่งต่อ เธอคงจะเข้าใจ ใครเจอะอย่างฉันไม่ป่วยก็เพี้ยน

ขอบพระคุณที่เธอยังมีใจ เธอยังจะมอง

ขอบพระคุณนะ ไปกันไกลกว่านี้ก็ปวดขมอง

ก็พ่อเธอคนรวย แม่เธอคนดัง เธอคนมีกะตังค์แต่ฉันมันติดลบ

คบกันเพลิน ๆ ฉันยังพอทน คนมันมีแต่ตัวอย่างฉัน ได้รักเป็นพอ

ยากไหมก็ยากอยู่ แต่มันก็ต้องยอม คงผ่ายคงผอมเพราะคิดถึงเธอ

พ่อเธอถ้าเริ่มแก่ แม่เธอถ้าเริ่มเบลอ เลิกห่วงเลิกหวง จะกลับไปหา

ขอบพระคุณที่เธอยังมีใจ เธอยังจะมอง

ขอบพระคุณนะ ไปกันไกลกว่านี้ก็ปวดขมอง

ก็พ่อเธอคนรวย แม่เธอคนดัง เธอคนมีกะตังค์แต่ฉันมันติดลบ

คบกันเพลิน ๆ ฉันยังพอทน คนมันมีแต่ตัวอย่างฉัน ได้รักเป็นพอ

ก็พ่อเธอคนรวย แม่เธอคนดัง เธอคนมีกะตังค์แต่ฉันมันติดลบ

คบกันเพลิน ๆ ฉันยังพอทน คนมันมีแต่ตัวอย่างฉัน ได้รักเป็นพอ

Hey ทำไม ๆ ทำไม ๆ ทำไม มันเป็นอะไรกันจัง

ทำไม ๆ ทำไม ๆ มันงงตัวเองจริง ๆ เธอมีอะไรยังไงก็ยังไม่พอ

ก็พ่อเธอคนรวย แม่เธอคนดัง เธอคนมีกะตังค์แต่ฉันมันติดลบ

คบกันเพลิน ๆ ฉันยังพอทน คนมันมีแต่ตัวอย่างฉัน ได้รักเป็นพอ

(ทำไม ๆ) ก็พ่อเธอคนรวย (ทำไม ๆ) แม่เธอคนดัง (ก็ไม่เป็นไร)

เธอคนมีกะตังค์แต่ฉันมันติดลบ (พอจะได้รักซักทีก็เหนื่อยใจ)

คบกันเพลิน ๆ ฉันยังพอทน (ทำไม ๆ ทำไม ๆ)

คนมันมีแต่ตัวอย่างฉัน ได้รักเป็นพอ (มันเป็นอาถรรพ์ทุกทีที่รักใคร)