เส้นทางชีวิต

บ้านหนูอยู่ไกล ออกไปทางทิศเหนือ

ขาดคนจุนเจือเอาใจใส่

พ่อหนูทำงาน หนักเกินคนจะทนไหว

ก็ล้มป่วยไปตามวัยชรา

หนูจึงต้องมา เล่าเรื่องชีวิต

ที่พรหมลิขิต ขีดแตกต่างกันไป

แม่หนูจากไป ด้วยวัยห้าสิบสอง

หนูนั่งร่ำร้อง แทบจะขาดใจ

พี่สาวอยู่กรุง สุขทุกข์สักเพียงไหน

พี่อยู่แสนไกลไม่ส่งข่าวเลย หนูคิดถึงพี่

ใช่เราเท่านั้นที่ยังทุกข์ทน อยู่บนโลกนี้

จะเดินหลีกหนีปัญหาไปไยเล่าเอย

อย่างเช่นหนูน้อยที่รอบางสิ่งของเธอ

พ่อหายป่วย พี่กลับมา

อันคนเราทุกคน ต้องมีจุดหมาย

อันคนเราทุกคน ย่อมมีปัญหา

ของมีค่าใดใด ถ้าหากว่าเราต้องการได้มา

ไม่มีหรอกหนา จะได้มาอย่างง่ายดาย

เพื่อนเอย ไม่มีทาง

อันคนเราทุกคน ต้องมีจุดหมาย

อันคนเราทุกคน ย่อมมีปัญหา

ของมีค่าใดใด ถ้าหากว่าเราต้องการได้มา

ไม่มีหรอกหนา จะได้มาอย่างง่ายดาย

เพื่อนเอย ไม่มีทาง

คนเราทุกคน อยู่ได้ด้วยฝัน

ถึงเธอกับฉัน ต้องจากกันไกล

เส้นทางชีวิต ไปกันไม่ได้

ก็ไม่ต้องไป ก็ไม่ต้องเดิน เดินด้วยกัน