อย่าเห็นกันดีกว่า

อย่าเห็นกันดีกว่า ถ้าเห็นแล้วเอื้อมไม่ถึง เหมือนมีใครยุดฉุดดึง ตอกติดตรึงขวางคอยกางกั้น ก็คนรักใคร่ ย่อมอยากจะใกล้ชิดกัน เธอกลับสลัดปัดฉัน ทำอย่างนั้นฉันน้อยใจ ได้เห็นกันใกล้ ๆ กลับไกลเหมือนไม่มีหวัง รักกันดังคล้ายกับชัง เจ็บประดังฉันทนไม่ได้ ไม่เห็นดีกว่า ความปรารถนาลดไป เห็นกันใกล้ชิดไม่ได้ มันดั่งมีไฟไหม้เผาอุรา รัก ก็รู้กันอยู่ว่ารัก มันปรารถนายิ่งนัก ต้องมาฝืนห่าง เหมือนสุดฟากฟ้า ฉันคงอกหัก เพราะฉันรักเธอมากกว่า นิดเดียวฉันยังไม่กล้า กระทำให้เธอช้ำตรม อย่าเห็นกันดีกว่า ถ้าเห็นแล้วอดไม่ไหว เดี๋ยวเธอไม่คิดชอบใจ โกรธเคืองไปฉันคงระทม เจ็บจนเหลือเจ็บ เกินเก็บเป็นแผลระบม ไว้วันที่ฉันได้ชม จะชื่นจะสมให้สาแก่ใจ รัก ก็รู้กันอยู่ว่ารัก มันปรารถนายิ่งนัก ต้องมาฝืนห่าง เหมือนสุดฟากฟ้า ฉันคงอกหัก เพราะฉันรักเธอมากกว่า นิดเดียวฉันยังไม่กล้า กระทำให้เธอช้ำตรม อย่าเห็นกันดีกว่า ถ้าเห็นแล้วอดไม่ไหว เดี๋ยวเธอไม่คิดชอบใจ โกรธเคืองไปฉันคงระทม เจ็บจนเหลือเจ็บ เกินเก็บเป็นแผลระบม ไว้วันที่ฉันได้ชม จะชื่นจะสมให้สาแก่ใจ