Evine doğru yol aldım ve adımlarımı saymadım
Gök yüzünde yağan yağmur tanesinde arardım
Kanatların mı kırıldı yoksa neden uçmadın
Sükûnetsiz tavırlarım hiç kendimi bozmadım
Derledim tüm hayatımı ölüme doğru yol aldım
Bir iyiliğim yok hayatta herşeyimi harcadın
Arda kalan şarkılardı kulakların çınlasın
Gece yarısı olmadan uykularım firardı
Şimdi soruyorum sana bu sözler yeterli mi
Bi son bahar akşamında daha kaç yıl geçmeli
Her gecenin sabahında umutla bekledin mi
Her gece ağlarken sende ölmeyi bekledin mi
Nöbetlerim çoğaldı ya panik ataklar başladı
Gözlerimin feri gitti ışıklarım kapandı.
Elimde bi defter arkada tarih vardı
Psikolojim harbi bozuk denge felan kalmadı
Bir yürekte kalabalıkla bir umutla yaşanmaz
Yalpalandı bu ömrüm gök yüzü hiç durulmaz
Serpildi bu gönlüme, aşkın zehri tutulmaz
Kus öfkeni rahatlarsın dediler hiç unutmam
Bir yürekte kalabalıkla bir umutla yaşanmaz
Yalpalandı bu ömrüm gök yüzü hiç durulmaz
Serpildi bu gönlüme, aşkın zehri tutulmaz
Kus öfkeni rahatlarsın dediler hiç unutmam
Hani diyordun sen bana ölüm bile ayırmazdı
Binlerce kez öldüm oysa sesim hiç duyulmadı
Seven sevdiğiyle ölür sen ardına bakmadın
Yüreğime gömdüm seni sen hep orda kalandın,
Sustum ve ağladım bıçakları sapladın
Şimdi soruyorum sana, kötü bir insanmıyım
Hayatımdan çek elini inan gücüm kalmadı
Bu halde görme beni çok aciz durumdayım
Bak polyana ağlıyor bundan haberin mi yok
Umutları ek sabaha seher vakti geliyom.
Elimde bir mektup dizlerimin hali yok.
Kırdın bu yüreği cihanda benzeri yok
Teraziye koy sevgimi ihanet ağır bastı
Bir gün ararsın beni. ama mumla ararsın
Ruhunda incelik yok sade aciz yılansın
Kişiliğin bozuk senin adamlık bende kalsın
