Синсез

Йөрәгемдә яра калды

Син киттең – моңнар калмады

Күзләремдә яшьләр агып

Мин сине сөюемне аңладым

Синсез бу дөнья буш

Йөрәктә сагыш, күңелдә авыртулар

Синсез яшим, синсез көлим

Киттең, һәм мин калганым бу дөньяда ялгыз

Синең белән булган вакытта

Һәр көнем яздай матур иде

Ә хәзер гомерне йөгереп

Мин сине көтәм, ләкин син дә килмисең

Синсез бу дөнья буш

Йөрәктә сагыш, күңелдә авыртулар

Синсез яшим, синсез көлим

Киттең, һәм мин калганым бу дөньяда ялгыз

Таң атканда синең исемеңне

Таңнары әйтсен дияр идем

Әмма син киттең, ачы авырлыкта

Йөрәктә генә калганым – сине яратуым

Синсез бу дөнья буш

Йөрәктә сагыш, күңелдә авыртулар

Синсез яшим, синсез көлим

Киттең, һәм мин калганым бу дөньяда ялгыз