Gökyüzünü İten Kuş

Eski zamanlarda

Gökyüzü çok yukarıdaydı

Kuşlar bir başlardı uçmaya

En tepeye çıkmaları

Günler, haftalar

Ve hatta aylar sürerdi

Fakat bir gün

Nedendir bilinmez

Gökyüzü aşağıya inmeye başladı

İndi, indi, indi

Dağların tepesine çarptı

Durmadı

İndi, indi, indi

Gökdelenlerin tepesine çarptı

Durmadı

İndi, indi, indi

Evlerin çatılarına çarptı

Kimse

Ne yapacağını bilemedi

Ve, ve telaş içinde

Sağa sola koşturmaya başladı

Tam o sırada

Küçücük

İki kürdan bacaklı

Kahverengi kanatlı

Ufacık bir kuş

Bir şey yapmak lazım, dedi

Ve düşündü, taşındı

Düşündü, taşındı

Düşündü, taşındı

Buldum!

Ve koştu, koştu, koştu

Yürüdü, yürüdü, yürüdü

Tırmandı, tırmandı, tırmandı

Uçtu, uçtu, uçtu

Çıktı bir kayanın üzerine

Sırt üstü yattı

Ve başladı gökyüzünü itmeye

Gökyüzü inmeye başladı

Herkes buna çok şaşırdı

Küçük kuş artık uçamazdı

Gökyüzünü itmeye başladı

Gökyüzü inmeye başladı

Herkes buna çok şaşırdı

Küçük kuş artık uçamazdı

Gökyüzünü itmeye başladı

Gökyüzünü itmeye başladı

Gökyüzünü itmeye başladı

Küçük kuş

Gece gündüz gökyüzünü itekliyordu

Tam o sırada

Kuşun yanından geçen aslan

Şöyle dedi

Hey küçük kuş!

Sen ne yapıyorsun orada?

O koskocaman gökyüzü

Sense küçücük bir kuşsun

Sen o gökyüzünü

İtebileceğini mi sanıyorsun ha?

Ya, git işine ya!

Aslan bunu herkese anlattı

Bütün hayvanlar güldüler bu duruma

Hey, küçük kuşa bakın

Şu kanatlarla gökyüzünü itecekmiş

Kuş onlara çok sinirlendi

Ve şöyle dedi

(Ya atma git ya!)

Bana bakın!

Gökyüzü bize çok yaklaştı

Görmüyor musunuz?

Ya bana yardım edin

Ya da yolunuza devam edin

Herkes alay etmeye devam etti

Ama küçük kuş bir an olsun

Pes etmedi

Gökyüzü iniyor, iniyor, iniyor

Küçük kuş itiyor, itiyor, itiyor

Herkes gülüyor, gülüyor, gülüyor

Küçük kuş pes etmiyor

Gökyüzü iniyor, iniyor, iniyor

Küçük kuş itiyor, itiyor, itiyor

Herkes gülüyor, gülüyor, gülüyor

Küçük kuş pes etmiyor

Küçük kuş pes etmiyor

Küçük kuş pes etmiyor

Küçük kuş pes etmedi

Ve gökyüzünü itmeye

Devam etti

Devam etti

Devam etti

Devam etti

Ve bir gün

Artık hiç çaresi kalmayan zürafa

Sürünerek kuşun yanına geldi

Ve o da katıldı küçük kuşa

Ve beraber itmeye başladılar gökyüzünü

(Ah, ah!)

Onları gören

Ve başka çaresi kalmayan

Diğer hayvanlar da katıldı onlara

Gergedan, çita, ayı, fil

Hatta aslan bile katıldı aralarına

Gökyüzünü hep beraber

İteklemeye başladılar

Sonra insanlar

Sonra bütün köy

Yandaki şehir

Bütün ülke

Kuzey Kutbu

Güney Kutbu

Ekvator derken

Bütün dünya

Başladı gökyüzünü itmeye

Bir, iki, üç, hadi!

(Başardık, yaşasın!)

(Herkes yaptı!)

Herkes birlik olunca

(Aferin, biliyordum!)

Gökyüzü çıktı bugün olduğu yere

(Aferin)

(Çok güzel!)

(Aferin bize ya!)

(Yaşasın!)

(Süper!)