Yalan

Ne bir el ne bir dost avutur beni, yok ne bir yol ne bir doğru

Sömürür seni o, biraz iyi kalbin görünür gibi olsun

Ne biliyim ne ki doğru, yalanın bu evimdeki korku

Ya kokun? Yatağımdaki yokluğun? O yalanların yerlere döktüğün?

Dokununca tenine unuturdum, dünü bırakırdım geride

Okudukça seni ben, kitabım oldun baş ucumda yeniden

"Kapılırsın" dediler, ilacımdın sen şu kanımda eriyen

Ya bu sensiz geceler? Of, anılar zindan, çıkamam imdat

Dilin taş olup deler, yalanın sol yanıma bir çukur

Nasıl da tütüyor ruhum, bu evi yakarım küle döner

Tükenir, dayanamam, genişler acılar, vay anam vay, ah

Düşündüm tüm gece, çözüldü bilmece, vay ona vay

Gece karanlık, ıssız, yine kendine kız dur

Seninle zaman bir buzdu, teninde erirdi kızım

Genelde kafam da bozuk, sesinle gelirdi huzur

Gözüne değince gözüm yok olurdu kusur, yok olurdu özür

Asılsız sevgiler hakkında düşündüm doldurup rakımı

Şu uçan dumanın içinde kaybolup gölgeni ararım

Ölüyor sokağım, bitmiyor geceler, olmuyor sabahım

Her şeyi unutup yaksam mı evimi, eşyamı, paramı?

Dilin taş olup deler, yalanın sol yanıma bir çukur

Nasıl da tütüyor ruhum, bu evi yakarım küle döner

Tükenir, dayanamam, genişler acılar, vay anam vay, ah

Düşündüm tüm gece, çözüldü bilmece, vay ona vay

Gece karanlık, ıssız, yine kendine kız dur

Seninle zaman bir buzdu, teninde erirdi kızım

Genelde kafam da bozuk, sesinle gelirdi huzur

Gözüne değince gözüm yok olurdu kusur, yok olurdu özür