Οφείλω να το θάψουμε στο χώμα
Με βρήκες πάλι χθες το βράδυ στα σκαλιά σου λιώμα
Με ξέρεις πια καλά και δεν γουστάρεις πολλά
Μα είσαι ακόμα εδώ γιατί περνάμε καλά
Έχουμε φεγγάρι έξω από το παραθύρι
Ένα μπουκάλι τζιν που θα το πιεις ξεροσφύρι
Ο Νότης φτιάχνει πάλι τάλιρο γραφιστικά
Ο δίσκος μου αυτός θα έχει χαρακτηριστικά
Που σ αρέσουν
Και είναι το μόνο που δεν έχω να πληρώσω
Το νοιάξιμό σου και όσα θέλω να σώσω
Από το χθες σε μια πόλη μπουρδέλο
Αράζω με αλήτες και το χρόνο διαστέλλω
Και είναι δικιά μας παιδιά
Απ' τη δικιά μας πλευρά
Και είναι ακόμα παιδιά
Πάμε
Άσε με να βρω την αλήθεια ξανά
Δεν θέλω να πλουτίσω ούτε να βγάλω λεφτά
Θέλω να ανθίσω κ να απλώσω κλαδιά
Στον κόσμο αυτόν να αφήσω δέκα παιδιά
Στον κόσμο αυτόν, στον κόσμο αυτόν
Μισώ κάθε υποχώρηση στο pit των νεκρών
Έχω να βρω, έχω να δω
Τα πάντα και να αφήσω στίγμα για να χαθώ
Και είμαι ακόμα εδώ
Ψάχνω το φέγγαρι να σβήσω
Τα αστέρια να αντικρίσω πια καλά από ποτέ
Μέσα σ αυτό το δάσος είμαι μόνος και αγγίζω
Το χώμα να μυρίσω που είναι ακόμα βρεγμέ
Ανθίζουμε και απλώνουμε κλαδιά
Κάνε μου λίγο χώρο, άσε με μόνο
Θα σε βρω παραπέρα
Ακελδάμα κάθε μέρα
