De Tha Ta Poume

Δε θα τα πούμε από κοντά

Δε θέλω να σε δω γιατί όποιος θυμάται πονά

Γιατί το χθες αλλάζει

Όσο το σκέφτεσαι τρομάζει και προτιμώ να 'ναι θολά

Δε θα τα πούμε από κοντά

Δε θέλω να 'σαι εδώ γιατί όποιος θυμάται ξεσπά

Γιατί το χθες σου μοιάζει

Όσο το σκέφτομαι τρομάζει, και προτιμώ να 'σαι καλά

Είμαι ένοχος για κάθε στίχου διακίνηση, γράφω για να σηκωθώ μα δεν κάνω αφύπνιση

Είμαι μηδενικό μέσα στο άπειρο, δε θέλω τα παιδιά σου για λάφυρο

Δεν είμαι ηθικολόγος, έχω πράξει ανάποδα μα πάντα στράβωνα στο άδικο

Ψάχνουν στη μουσική το θεό τους, τον έχασα φίλε, εγώ ψάχνω τον άνθρωπο

Και δεν έχω αυταπάτες πως θα 'μαι στα πόδια μου πάντα γι' αυτό δε με καίω πια

Και δεν ήρθα απ' αλλού, ζω τα ίδια σκατά προσπαθώντας να λύσω ένα αίνιγμα

Η κωλόφατσα που 'δες στο δρόμο, δέκα χρόνια πίσω είχε μάτια έντρομα

Μας συμπεριφερθήκαν σαν έντομα, το κεντρί μου σκοτώνει υπέροχα

Αν ο κόσμος σας όλος χώραγε στ' αρχίδια μου, ορκίζομαι ότι θα τον έγραφα

Μα δεν άλλαξα τόσο από τότε κι ακόμα τα ραπς μου βρωμάνε συναίσθημα

Ακόμα με παίρνω αγκαλιά μια στο τόσο για να μου θυμίζω πως τα έτοιμα λήγουνε

Γράφω πάντα ολομόναχος γιατί όσοι ακούνε στο τέλος θα φύγουνε

Σήκω και φύγε άμα δεν καταλήγουμε, μην το ζορίζουμε, οι άνθρωποι πνίγουνε

Τι να φοβάμαι τη θάλασσα, πριν να βουλιάξουμε ορκίζομαι θα τραγουδήσουμε

Ήρθα στον κόσμο για να πω όσα νιώθω και να βγάλω μούλους αυτούς που μου 'παν πως δε γίνεται

Γιατί ο κόσμος αλλάζει από κείνους που αλλάξαν, οι υπόλοιποι κρύβονται

Δε θα τα πούμε από κοντά

Δε θέλω να σε δω γιατί όποιος θυμάται πονά

Γιατί το χθες αλλάζει

Όσο το σκέφτεσαι τρομάζει και προτιμώ να 'ναι θολά

Δε θα τα πούμε από κοντά

Δε θέλω να 'σαι εδώ γιατί όποιος θυμάται ξεσπά

Γιατί το χθες σου μοιάζει

Όσο το σκέφτομαι τρομάζει, και προτιμώ να 'σαι καλά

Είμαι καλά, αν σε ρωτήσουν εκείνοι κι εκείνη πες είμαι καλά

Το ένα γραμμάριο τη μέρα το σούταρα, τώρα σηκώνω μονάχα κιλά

Δεν ψήνω να βγούμε να πιούμε, θα βάλω το δίσκο και θα πάω ν' αράξω σκαλιά

Τα 'κοψα όλα μαχαίρι, η μέρα μεγάλωσε κι όσα είναι πίσω φαίνονται παλιά

Το δίπλα μαξιλάρι δεν έχει μαλλιά, πρώτα θέλω να στρώσω ζωή και μυαλά

Σε σέβομαι πιο πολύ απ' όσο σε θέλω και προτιμώ να σου μιλάω ειλικρινά

Δεν έμεινε τίποτα να μοιραστούμε και δε μου είναι εύκολη πια η αγκαλιά

Μα όταν ισιώσω, θα'ρθω να σε βρω και δε θα υπολογίσω το πόσο μακριά

Κάψε τα Σάββατα και την εικόνα, δεν πάω διακοπές, δουλεύω για να βγάλω χειμώνα

Μα όταν φύγω δε θα 'χω ενοχές γιατί έδωσα αγώνα για χρόνια

Δυο χέρια, δυο πόδια, τέσσερα πνευμόνια, μια ευχή στα τσιγάρα και μια χούφτα χώμα

Βάλε κι άλλα εμπόδια, δε βλέπω κανένα, το σπίτι δεν έχει μπαλκόνια

Ο κόσμος γαμιέται άλλο τόσο σε σχέση με τότε

Το ρίσκο μεγάλωσε κι εγώ μαζί του άλλο τόσο σε σχέση με τότε

Η ζωή με πιέζει εκατό φορές πιο πολύ όντως σε σχέση με τότε

Είπα πως θα 'μαι εδώ για μένα και τους φίλους μου, αλλά σε σχέση με πότε

Ήμουν πάντα εδώ, από τότε

Δε θα τα πούμε από κοντά

Δε θέλω να σε δω γιατί όποιος θυμάται πονά

Γιατί το χθες αλλάζει

Όσο το σκέφτεσαι τρομάζει και προτιμώ να 'ναι θολά

Δε θα τα πούμε από κοντά

Δε θέλω να 'σαι εδώ γιατί όποιος θυμάται ξεσπά

Γιατί το χθες σου μοιάζει

Όσο το σκέφτομαι τρομάζει, και προτιμώ να 'μαι καλά