André Kuipers Interlude

Toen ik naar de ruimte ging

Wilde ik mijn jeugddroom waarmaken

Het begint als jongensdroom

Dan zie je de opnames uit de space shuttle, de foto's, de films

En dan zie je ook hoe mooi het is, dus de schoonheid

En daar paste dus die muziek bij, heel erg, van die jeugddroom

Want net zoals een film zonder filmmuziek; is een heel ander gebeuren

En dat geldt voor m'n eigen leven ook

Ik gebruik het als filmmuziek voor mijn eigen leven

Ja, en dan koptelefoon op

Door dat ruimtestation zweven

Naar een raam

En dan die aarde onder je door zien trekken

Met die muziek

En dan zat ik ineens weer in de science-fiction film van vroeger

De dromen van vroeger

Dus voor mij was muziek uitermate belangrijk

Je hebt voor een Ziggo Dome staan

Maar je hebt ook in de ruimte zitten en weten dat een heel land mee kijkt

Geeft dat ook niet een bepaalde, bijna plankenkoorts ofzo?

Ja, nee, dat is een goeie vraag natuurlijk

Ondertussen niet meer, al lang niet meer

Ik bedoel, of ik nou voor één persoon spreek of voor tienduizend

Dat maakt mij eigenlijk niet meer uit

Zodra je ergens staat

Op een podium als artiest

Mensen willen iets ontvangen, die willen iets leren, die willen iets voelen

Heb je in de ruimte

Ik weet niet of je dat dan wil vertellen

Maar heb je daar iets van inzichten opgedaan

Of soms een soort gevoel gekregen dat je dacht van "huh"?

Nou, spiritueel is het juiste woord

Iemand anders zou het religieus noemen

Je kan het ook een kosmisch gevoel noemen

En nu kon ik ineens zien dat ik onderdeel was van iets veel groters

Van dit is eigenlijk een heel klein bolletje waar we met z'n allen op zitten

We kunnen nergens anders heen

Wij zijn allemaal astronauten op een ruimteschip met beperkte voorraad

Heb je veel moeten opofferen om astronaut te worden?

Nou, ik denk dat het heel vergelijkbaar is

Ik vergelijk het zelf vaak met topsporters, maar dat kan ook met artiesten

Want je hebt een passie en het is een beetje obsessief

Je bijt je vast "dat wil ik"

Maar dat betekent inderdaad dat er een prijskaartje aan vastzit, verschillende

Maar voor een persoonlijk is het een, ja, dat is toch wel lastig

Want je bent heel veel van huis

Jaren terug als ik dan tegen mensen vertelde van

"ja, ik ga, ik ga in de muziek dingen doen en ik ga het groots maken"

Zag ik al in mensen hun ogen dat ze eigenlijk een beetje lachend naar keken

Herken je dat heel erg?

Absoluut, tuurlijk, zeker

Als je iemand gaat vertellen "ik wil astronaut worden" dan lachen ze je natuurlijk ook uit