พาน้ำตามาหาหมู่

น้องเจ็บเพราะเขา อ้ายก็เหงาผู้สาวลวงใจ เวลาที่นั่งฮ้องไห้ มาอยู่ใกล้ๆ กันน้อสองเฮา พอให้น้ำตาที่ไหลออกมาได้มีหมู่เศร้า มื้อใด๋ที่ลืมแฟนเก่า ค่อยรวมใจเราให้เป็นดวงเดียวกัน รอยยิ้มสองเราที่หายไป เฮ็ดจังได๋สิได้คืนกลับมา อยู่แบบต่างคนต่างเหงา หัวใจเฮาสิลืมเขาได้บ่หล่า สงสารแต่หยดน้ำตาหลั่งออกมามันอยู่เพียงลำพัง ม้านั่งที่ว่างพอมี โทษเด้อคนดีอ้ายขอนั่งข้าง ๆ ผ้าเช็ดหน้าฮอยเปื้อนดำด่าง อยากลองใช้บ้างอ้ายยินดีให้ยืม ซามลืมความล้างน้ำตาสองคนเหงา รวมกันเข้าคงเต็มโอ่ง ตกลงบ้อน้องหล่า อ้ายมีผ้าต่อฮอง ได้บ่น้องถ่าเฮานั้นนำกัน เอาความเหงามาหาร แบ่งปันความทุกข์ หนุ่มที่หัวใจร้าว นั่งถ่าผู้สาวกำลังทรมาน ตาโฮ่งน้ำจอบหลอยสบกัน อาจพ้อความหวานที่ซ่อนอยู่ในแวว หนามหัวแห้วมันตำใจอ้ายบ่จง วอนให้น้องบ่งให้สิพอได้แหน่บ่น้อ เจ็บกะด้อเป็นหน่วง ๆ อยู่ใน ๆ จนว่าหนองมันไหลออกหน่วยตาพ้นเด้น้อง ที่หมองเพราะเจ้าของมันจน บ่มีเหตุผลอื่นนอกจากนี้ แปลกใจก็แต่คนดีสวยขนาดนี้ เขากล้าถิ่มลงคอ ซูนได้บ่ทั้งทางเทียวน้ำตา ถ่าบ่มีราคาขอซูนแก้มได้บ่ ฟังอ้ายเว้าแหน่บ่น้อ สิ่งที่วอนขอว่าจังใด๋คนงาม ฮดน้ำตอไม้ขอนดอก ซามไบป่งออกชาติหน้าตีสาม จังใด๋อ้ายสิใช้ความพยายาม ขอแต่คนงาม อย่าปิดทางหัวใจ ไขคำเว้าจากชายเหงาคนหนึ่งถึงน้องรับบ่ได้ กะฟังไว้แหน่เด้อ เป็นข้อเสนอให้พิจารณา วันนี้แค่พาน้ำตามาหาหมู่ อยากให้รับรู้โครงการต่อไป คือร่วมหัวใจอ้ายกับน้อง