Μηνύματα/Minimata (feat. Despina & Chris)

Αυτό που θυμάμαι από εσένα είναι

Το πώς χαμογελούσαν τα μάτια σου

Το χρώμα;

Ναι, αλλά κυρίως το βλέμμα

Το βλέμμα ,ναι

Τα χέρια;

Έχεις ωραία χέρια όντως ίσως για αυτό να ακουμπάς έτσι

Και τα μαλλιά σου που ήταν λίγο σπαστά καμιά φορά

Και σε κορόιδευα όταν τα είχες κότσο

Την αφιέρωση που μου έγραψες στο βιβλίο που μου χάρισες

Τις σκέψεις σου ,που δε φιλτράρεις τι θα μου πεις

Τη λέξη φτάνει

Και ότι δε μπορούσες να με δεις καθαρά

Πόσο ήθελα να πάμε μια εκδρομή

Τον τρόπο που καπνίζεις

Δε καπνίζω πια

Μμ το γέλιο σου

Το πόσο παραφωνα τραγουδούσα ε

Α και τον τρόπο που μιλούσες στους σερβιτόρους,την ευγένεια σου γενικά

Το ποσό άτσαλα οδηγούσες - Τουλάχιστον όμως δεν έβαζα τα πόδια μου στο παρμπρίζ

Τουλάχιστον φορούσα ζώνη

Τις εποχές , αυτές που άλλαζαν μαζί με τη γνώμη σου

Το ότι μου έγινες απαραίτητος όταν κατάλαβα ότι έχεις τη δυνατότητα να με πληγώνεις

Να μη σε έχω ανάγκη

Και να σε έχω όμως λιγο

Το πώς σε έψαχνα στο χώρο ,το πώς με επηρεάζεις

Το κορμί σου ολόκληρο

Αλλά και μισό

Αχ δε σε μπορώ

Βασικά σε μπορώ, απλά δε μπορούμε ε;

Τη πρώτη μέρα ;

Το πρώτο τραγούδι σου που μου αφιέρωσες Πωπω δε μπορούσα να κοιμηθώ

Τα μηνύματα; αυτά που θα'θελα να είχες στείλει

Την πρώτη μέρα;

Μμτι άλλο;

Τη φορά που μας έπιασε νευρικό γέλιο με εκείνη την κυρία

Ούτε θυμάμαι γιατί

Τη μουσική που μοιραστήκαμε

Ότι δε βάζεις καλαμάκι στο ποτό σου ,έλεος

Τις πινακίδες του αμαξιού σου ,μη ρωτήσεις γιατί

Ότι ίσως δε ταιριάζουμε καθόλου τελικά

Αλλά ήταν όλα εύκολα όταν ήμασταν οι δυο μας

Τη πρώτη μέρα ;

Πιο πολύ την τελευταία

Την τελευταία μέρα που σε φίλησα, είπα όσα δε σου είπα όταν μίλησα

Την τελευταία μέρα όταν με άγγιξες σ'οτι σ'ειχα ρωτήσει μου απάντησες