توی یک دیوار سنگی دو تا پنجره اسیرن
دو تا خسته، دو تا تنها، یكیشون تو یكیشون من
دیوار از سنگه سیاهه، سنگ سرد و سخت خارا
زده قفل بی صدایی، به لبای خسته ی ما
نمی تونیم كه بجنبیم زیر سنگینی دیوار
همه ی عشق من و تو قصه هست قصه ی دیوار
همیشه فاصله بوده، بین دستای من و تو
با همین تلخی گذشته شب و روزای من و تو
راه دوری بین ما نیست اما باز اینم زیاده
تنها پیوند من و تو دست مهربون باده
ما باید اسیر بمونیم زنده هستیم تا اسیریم
واسه ما رهایی مرگه، تا رها بشیم می میریم
كاشكی این دیوار خراب شه من و تو با هم بمیریم
توی یك دنیای دیگه دستای همُ بگیریم
شاید اونجا توی دل ها درد بیزاری نباشه
میون پنجره هاشون دیگه دیواری نباشه
کاشکی این دیوار خراب شه من و تو با هم بمیریم
توی یک دنیای دیگه دستای همو بگیریم
شاید اونجا توی دل ها درد بیزاری نباشه
میون پنجره هاشون دیگه دیواری نباشه
