Hyperthymesia

ฉันขอวอนสายลมให้นำพา หัวใจ ให้หลุดความทรงจำนั้น สุดท้ายคงมีเพียงฉัน ที่จำได้ดีกว่า ที่เธอจำฉัน ไม่เหลือความทรงจำนั้น สุดท้ายคงมีเพียงฉัน หากเธอลืมเรื่องราว ที่เรานั่นได้เคย เก็บมันไว้ในใจ หากส่วนลึกข้างในใจ ของเธอเปลี่ยนไป ทุกความทรงจำ ยังย้อนให้ยังจำทุกเรื่องราว แม้วันเวลาผ่านนานเท่าไหร่ ผ่าน นานนานเท่าไหร่ ยังคงจำภาพเธอ เหมือนเดิมวันนั้น หากย้อนไปวันวาน กลับไปอยู่ที่เดิมที่เคยผ่าน แม้วันเวลาย้ำเตือนฉัน ยังย้ำในหัวใจ อยากจะทิ้งไป แต่หัวใจกลับจำ ก็รู้ตัวว่าฉัน คงไม่มีค่าให้เธอ เหลือเพียงแต่ตัวฉัน สุดท้ายคงมีเพียงฉัน ที่จำได้ดีกว่าที่เธอจำฉัน ไม่เหลือความทรงจำนั้น สุดท้ายคงมีเพียงฉัน หากเธอลืมเรื่องราว ที่เรานั่นได้เคย เก็บมันไว้ในใจ หากส่วนลึกข้างในใจ ของเธอเปลี่ยนไป ทุกความทรงจำ ยังย้อนให้ยังจำทุกเรื่องราว แม้วันเวลาผ่านนานเท่าไหร่ ผ่าน นานนานเท่าไหร่ ยังคงจำภาพเธอ เหมือนเดิมวันนั้น หากย้อนไปวันวาน กลับไปอยู่ที่เดิมที่เคยผ่าน แม้วันเวลาย้ำเตือนฉัน ยังย้ำในหัวใจ อยากจะทิ้งไป แต่หัวใจกลับจำ ทุกความทรงจำ ยังย้อนให้ยังจำทุกเรื่องราว แม้วันเวลาผ่านนานเท่าไหร่ ผ่าน นานนานเท่าไหร่ ยังคงจำภาพเธอ เหมือนเดิมวันนั้น หากย้อนไปวันวาน กลับไปอยู่ที่เดิมที่เคยผ่าน แม้วันเวลาย้ำเตือนฉัน ยังย้ำในหัวใจ อยากจะทิ้งไป แต่หัวใจกลับจำ ย้อนไปวันวาน แต่ยังติดที่เดิมที่เคยผ่าน แม้วันเวลาย้ำเตือนฉัน ยังย้ำในหัวใจ อยากจะทิ้งไป แต่หัวใจกลับจำ