Shahd

نمی ترسم از سد و بند راه بندون

نمی ترسم از درد و رنج نامفهوم

نمی ترسم از سرد و گرم با شک جور

نمی ترسم، نمی ترسم، نمی ترسم

نمی ترسم از قطع و وصل باورسوز

نمی ترسم از جنگ و رسم داوردوستش

نمی ترسم از حد و مرز غارت جو

نمی ترسم، نمی ترسم، نمی ترسم

نمی ترسم از زخم و زهر نامحدود

نمی ترسم از شر و عقل گاها دور

نمی ترسم از تلخ و شهد نامرغوب

نمی ترسم، نمی ترسم، نمی ترسم

شیرین کام، شیرین کن کام

تو میدونی مزه ی دهن از بیخ و بن باز

صورتم لو میداد وقتی سینه میشنفت راز

عین بمبی ام که رسواست

ولی همیشه خنثی ست

کامرواست ناکامی می میره

دهنتو شیرین کن که شاباش می ریزه

از هفت دولت آزاد نشد آگاهی سنگسار

نمیشیم با هر سازی رقاص، با تاریخ شرمسار

راه نمیدم ترس ازم بسازه مترسک

تا لال گوش بدم به مرگ و اصرار زننده ش

گشتم دیدم هست از مقصد دارم رویای مبدا

اوقاتم تلخ نیست می گیرم عصاره از گرد

شیرین بیان بگو از ترسات

شهدو بمک از خودت

تو خودت بشو هم غربال

هم به رنگ شهلا

بساز شهد ناب که سیراب بشه

دهن از بیخ و باز

می چکه از لب و لوچه شهد

مگسا گرسنه دست به دست می مالن

منتظرن لو بدم تا قاپ بزنن

هر چی رو که هست بی فوت وقت

همشون می ترسن از گشنگی

منم می ترسیدم می گشتم پی مزد روز

تا دیدم دووم ترس تو مُزده

پس ساختم طلا که هیچوقت نشم نقره سوز

نمی ترسم از سد و بند راه بندون

نمیدم به نقطه و خط ربط نامربوط

نمی ترسم از درد و رنج نامفهوم

نمیشم به چرتکه و حل وصل نامحسوس

نمی ترسم از سرد و گرم با شک جور

نمیگم که قله و فتح سخته راه حل کو

نمی ترسم از قطع و وصل باورسوز

نمیگم که غصه و غم شک راهم بود

نمی ترسم از جنگ و رسم داوردوستش

نمیگم که کشته شدنِ فضل نامعلوم

نمی ترسم از حد و مرز غارت جو

نمیشم یه مرده و سرد به قتلگاه معروف

نمی ترسم از زخم و زهر نامحدود

نمیدم هی فرجه و وقت به وعده ها هر روز

نمی ترسم از شر و عقل گاها دور

نمیگم که نکته و رمز کرده ساعت کوک

نمی ترسم از تلخ و شهد نامرغوب

نمیگم که بُهتِ و ترس شرح حالم بود

نمیدم زنگ آخر گوش، میرم و جا میذارم

رد پامم روش که بشن قطره ها جمع زود

نمیشم سر به راه هم خوب

نمی زنم رنگ به نارس

چنگ به کال

که میگن از ترس ماست

نمی ترسم

نمی ترسم (نمی ترسم)

نمی ترسم، نمی ترسم، نمی ترسم، نمی ترسم