อาลัย มมส

โอ้อาลัย ถึงคราต้องไกลถิ่นฐาน ลาแล้วแดนดินดอกจาน ดั่งวิมานสวรรค์ ถิ่นเหลืองเทา เคล้าแรงอาถรรพ์ ครองใจผองเราผูกพัน จากกันหวั่นหวิวฤดี ต้องจำจร ร้าวรอนอาวรณ์ห่วงหา ลาแล้วมิตรมวลต่างลา ลาแล้วแดนศักดิ์ศรี ร่วมเรียนมา นับเดือนสู่ปี จำลาร้างไกลชาตินี้ ชีวีเหมือนจะขาดรอน แดนเหลืองเทา นี้รวมศรัทธา ก่อเกิดปัญญา งอกงามเลิศล้ำคำสอน เลื่องลือนาม ทั่วเขตคามเกียรติขจร จากไปไม่เลือนเคลื่อนคลอน หลับยังนอนสะท้อนฤทัย พร่ำคำลา น้ำตาล้นรินเอ่อไหล ท่วมท้นลึกลงสู่ใจ อาลัยสถาบันแห่งเรา ต่อแต่นี้ ร่มคูนคงเหงา เคยอิงพักพิงร่มเงา รอเราหวนคืนกลับเยือน แดนเหลืองเทา นี้รวมศรัทธา ก่อเกิดปัญญา งอกงามเลิศล้ำคำสอน เลื่องลือนาม ทั่วเขตคามเกียรติขจร จากไปไม่เลือนเคลื่อนคลอน หลับยังนอนสะท้อนฤทัย พร่ำคำลา น้ำตาล้นรินเอ่อไหล ท่วมท้นลึกลงสู่ใจ อาลัยสถาบันแห่งเรา ต่อแต่นี้ ร่มคูนคงเหงา เคยอิงพักพิงร่มเงา รอเราหวนคืนกลับเยือน