Ein Handa Þér

Það er kalt og konungur Vetur

kominn er úr fríi og setur

mark sitt óðum á mannlífið eins og endranær.

Sumum finnst sem fylgi honum þungi

pínu deyfð og ef til vill drungi.

En aðrir njóta hans nokkuð vel.

Gróðurinn í garðinum sefur

fram á vor og skammdegið hefur

tekið völdin og hjúpar allt ævintýrablæ.

En þó að dagarnir séu ekki langir

og frostið fari að bíta í kinn,

þá er ljósatíð í vændum.

Fyrr en varir koma aftur jól.

Og við stöldrum við.

Jól. Og við finnum frið.

Njótum þess að eiga náðarstund.

Já, jól. Það er lítið orð,

en merkara en mörg önnur hér á storð.

Þau tákna upphafið sem eitt sinn var.

Ég vil

Mönnum gefin var

gjöf sem við eigum enn.

Henni má enginn gleyma.

Heyri það allir menn.

Og því gefum við

gjafir í desember.

Ein fyrir andann

Ein fyrir lífið

Ein handa þér

Stjörnubjart og börnin á nálum

Spennan ríkir í öllum þeim sálum

Sem beðið hafa um langa hríð, eftir morgninum.

Hjörtun örar slá í hverju brjósti

Eftirvænting í húsinu

Því það er gleðitíð í vændum

Fyrr en varir koma aftur jól

Og við stöldrum við

Jól, og við finnum frið

Njótum þess að eiga náðarstund

Já Jól, það er lítið orð,

en merkara en mörg önnur hér á storð.

Sem marka upphafið sem eitt sinn var.

Ég vil

Mönnum gefin var

gjöf sem við eigum enn.

Henni má enginn gleyma.

Heyri það allir menn.

Og því gefum við

gjafir í desember.

Ein fyrir andann

Ein fyrir lífið

Ein handa þér

Ein gjöf fyrir lífið

Og ein handa þér