รถไฟขบวนสุดท้าย

ในวันที่เหนื่อยล้า ก็ยังมีเธออยู่

ถึงแม้ว่าเธออยู่ไกล แต่ว่าในใจ ก็ยังอยู่

ขอบคุณที่ไม่ไปไหน ถึงฉันจะห่วยเกินไป

ขอบคุณที่ยังใส่ใจ กับคนที่ทำเธอร้องไห้

พักจากบางสิ่งและอยากจะกอดเธอ

ถึงบางทีอาจไม่ได้เจอะเจอ

แค่อยากจะบอกให้รู้เอาไว้ ว่าฉันยังคิดถึงเธอ

ถึงแม้ว่ามันจะนานแค่ไหนฉันก็จะรักแต่เธอ

ขอพรจากดาวบนฟ้า ขอให้เราอยู่กันนานๆ

แม้ว่าเธอจะอยู่ห่างไกล แต่ว่าใจเราอยู่ข้างกัน

ฉันคิดถึงเธอ RIGHT NOW

ฉันอยากดอกเธอ RIGHT NOW

ถึงแม้ว่าเราจะอยู่แสนไกล แค่ไหน

อาจจะมีที่บางครั้งเราทะเลาะกัน

หรือบางทีฉันคิดว่าเราไม่เข้ากัน

หรือบางทีฉันทำเธอนั้นไม่สุขใจ

ไม่ว่ายังไง ฉันนั้นจะรักเธอตลอดไป

ในวันที่เหนื่อยล้า ก็ยังมีเธออยู่

ถึงแม้ว่าเธออยู่ไกล แต่ว่าในใจ ก็ยังอยู่

ขอบคุณที่ไม่ไปไหน ถึงฉันจะห่วยเกินไป

ขอบคุณที่ยังใส่ใจ กับคนที่ทำเธอร้องไห้

เปิดทวิตนั่งอ่านกระทู้

ในวันที่ฝนสาดหน้าต่างยันมุ้ง

นั่งลอยหยุดยาวมาไกล

จนกูไปเจอหัวข้อที่อ่านแล้วฟุบ

กูนั่งทบทวนคำนวณเรื่องราวตรอมใจ

เปิดกล้องนั่งจ้องยีใบ

ไปเจอรูปคู่สุดซ้าย

ก่อนกูจะปริ้นท์และโยนทิ้งลงกองไฟ

พอเริ่มจับต้นชนปลายทำให้ตัวแผลเริ่มสาหัส

ภาพมันยังคอยเตือนตอนขึ้นรถไฟ

ที่เราคงแขนกันยันขากลับ

รอยยิ้มของเธอมันวาวสุดสาย

และเปร่งประกายยันสวนจักร

กูกากบาทและผวนกลับนึกถึงตอนที่อยู่สวนสัตว์

เม็ดฝนในเริ่มโรยรินเม็ดยาที่แสนวิเศษผสมกับโค้ก

แม่งมีความสุขแต่ก็ไม่เท่า กับตอนจ้องตานั่งกินไอติม

เธอคืออัญมณีอันทรงคุณค่า มากกว่าเพชรทอง BLING BLING

วันนี้ฉันรักเธอมาก อยากให้เธอทราบ นี่แหละแม่งคือเรื่องจริง

ถ้าเธอไม่ให้อภัย ฉันพร้อมยื่นเรื่องเข้าไปอุธร

รถไฟสายนี้ผมไม่เข้าใจ ทำไมมันเศร้าจนขึ้นมายันจุดรอ

สาเหตุที่เราเลิกกันเป็นเพราะ ทุกคืนมันใกล้จุดไข้จุดยอม

ความรักที่ผมมีให้ ความยาวจากใต้ ยาวยันไปไกลอุดร

รักเธอแม้วันนี้ ไม่อยู่แล้ว

รักเราฉันขอโทษ ทุกบาดแผล

ในวันที่เหนื่อยล้า ก็ยังมีเธออยู่

ถึงแม้ว่าเธออยู่ไกล แต่ว่าในใจ ก็ยังอยู่

ขอบคุณที่ไม่ไปไหน ถึงฉันจะห่วยเกินไป

ขอบคุณที่ยังใส่ใจ กับคนที่ทำเธอร้องไห้

ในวันที่เหนื่อยล้า ก็ยังมีเธออยู่

ถึงแม้ว่าเธออยู่ไกล แต่ว่าในใจ ก็ยังอยู่

ขอบคุณที่ไม่ไปไหน ถึงฉันจะห่วยเกินไป

ขอบคุณที่ยังใส่ใจ กับคนที่ทำเธอร้องไห้