โจโฉ

ยามสนธยาลมพัดเอื่อย นกบินกลับคืนรัง

ภูผายังคง แม่น้ำยังผ่านไหล

คำนึงถึงคนรักที่จาก

ป่านฉะนี้เจ้าจะเป็นไฉน

อักษรโคลงกลอนบนซี่ไผ่ หวนให้จำ

สมรภูมิยามที่เปลี่ยว

ธงทัพปลิวไปกับลมที่มันไหว

อานม้า กองฝืนที่สุมไฟไล่เหลือบไร

ข้ามันก็เป็นคนหนึ่ง

ซึ่งแท้จริง ๆ ไม่ได้ต่างจากใครเขา

มีรัก มีครอบครัวให้ห่วงใย ไม่ต่างกัน

แต่ปณิธานอันยิ่งใหญ่

ความรู้สึกในใจจึงต้องเก็บซ่อนเอาไว้

เส้นทางของจอมคน ไม่อาจเป็นตัวของตัวเอง

หลอกลวงคนได้ทั้งแผ่นดิน

เห็นตัวจริงตอนใกล้สิ้นใจ

ความรักที่มันมีมันก็มีอยู่อย่างนั้น ไม่อาจลวงผู้ใด

เพราะข้าเองก็เคยพลั้งพลาด

ไปเสียทีเพราะสตรีงาม

ลุ่มหลงในความงามจนต้องแลกด้วยชีวิตบุตรชายคนโต

และถ้ากองทัพกลับถึงถิ่นแล้ว แม่เจ้าได้ยินว่าเจ้าสิ้นใจ

ที่ไปพลั้งในสงคราม หากว่าแม่เจ้าเอ่ยถาม พ่อจะตอบยังไง

เพราะข้ามันก็เป็นคนหนึ่ง

ซึ่งแท้จริง ๆ ไม่ได้ต่างจากใครเขา

มีรัก มีครอบครัวให้ห่วงใย ไม่ต่างกัน

แต่ปณิธานอันยิ่งใหญ่

ความรู้สึกในใจจึงต้องเก็บซ่อนเอาไว้

เส้นทางของจอมคน ไม่อาจเป็นตัวของตัวเอง

เป็นตัวของตัวเอง ที่ได้ค้นหามาเนิ่นนาน

คืออุดมการณ์ หรือปณิธานในการรวมแผ่นดิน

หรือตัวตนที่ยิ่งใหญ่

หรือเป็นจอมทัพที่เกรียงไกร

แต่สุดท้ายก็ได้รู้ว่าครอบครัวคือสิ่งเดียวที่ต้องการ

ที่ข้าต้องการ

เหมือนหยดน้ำรวมตัวเป็นฝนพรำ

พร่างพรมลงสู่ท้องลำธาร

ยิ่งมันได้ไหลรวมตัวกัน ไปสู่ท้องทะเลกว้าง

จึงหาตัวเองไม่พบ

ตัวพ่อผ่านสงครามนานเหลือเกิน

ค่อนชีวิต กรำศึกอยู่บนอานม้า

ความรักในครอบครัว ความผูกพันที่ผ่านมาน้อยเหลือเกิน

พวกเจ้าจง ขอให้เข้าใจ ถ้าพ่อต้องไปในวันนี้

ปณิธานใด ๆ อุดมการณ์ใด ๆ ไม่สำคัญ

ขอแค่เพียงให้เจ้ารักกัน เจ้าคือพี่น้องกัน เพียงเท่านี้

เป็นหวังเพียงสิ่งเดียว ปรารถนาเพียงสิ่งเดียวที่พ่อมี

เพราะพ่อเองมันก็แค่คนหนึ่ง

ซึ่งแท้จริง ๆ ไม่ได้ต่างจากใครเขา

มีรัก มีครอบครัวให้ห่วงใย ไม่ต่างกัน

แต่เพราะอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่

ความรู้สึกในใจจึงต้องเก็บซ่อนเอาไว้

เส้นทางของจอมคน ไม่อาจเป็นตัวของตัวเอง

ที่เคยสูงหรือรุ่งเรืองเพียงใด ข้าไม่เคยป่าวขาน

ที่เคยล้มลงสักเพียงไหน ไม่เคยละอาย

เพราะรุ่งเรืองหรือล่มสลาย กาลเวลามันก็ผ่านไป

พ่ายแพ้หรือชนะ ยิ่งใหญ่เพียงใด มันก็ผ่านไป

ฟจนความตายคล้ายเป็นแค่เพียงย่ำค่ำในฤดูหนาว

ที่เงียบเย็น ปล่อยวาง และไร้กังวล

ดั่งค่ำคืนที่คล้ายว่ายาวนาน ดั่งค่ำคืนที่คล้ายว่ารวดเร็ว

แต่อย่างไร มันได้ผ่านพ้นกาล ผ่านไปแล้ว

ค่ำคืนที่คล้ายมีความสุข ค่ำคืนที่คล้ายว่าทุกข์ระทม

แต่อย่างไร มันก็ได้พ้นกาล ผ่านไปแล้ว

ค่ำคืนที่เคยรุ่งเรือง ค่ำคืนที่เคยร่วงโรย

แต่อย่างไร มันก็ได้พ้นกาล ผ่านไปแล้ว

จนถึงเวลา กาลข้างหน้า

ลูกและหลานจะกล่างถึงเรายังไง

แต่จะอย่างไร มันก็จะพ้นกาล แล้วผ่านไป

เฉกเช่นกัน

เฉกเช่นกัน