อุปทานามา

เธอเหมือนฟ้าสว่างกลางใจ เธอเหมือนไฟประกอบอาหาร เธอเหมือนไวน์ที่เก็บมานาน เธอเหมือนวันที่ผ่านไปแล้ว ฉันเหมือนรถที่จอดอยู่เป็นปี ฉันเหมือนขี้บุหรี่วางกองอยู่บนพื้น ฉันเหมือนเถ้าที่อยู่กองฟืน ฉันเหมือนคนที่ตื่นจากฝัน เราเหมือนคนที่เกิดมาแค่ได้รักกัน เราเหมือนฟันที่ถูกโยนไปบนหลังคา เราเหมือนเพลงที่จบ เราแค่คบกันมา เราแค่เพียงมองหาคนที่ต้องการให้คงอยู่ เขาเหมือนรถสปอร์ตดีดี เขาเหมือนเครื่องบุหรี่ไฟฟ้า เขาเหมือนไฟนีออน ส่องนวลตา เขาเหมือนเทวดาในฝันของเธอ เขาและเธอเหมือนเกิดมาเพื่อได้รักกัน เขาและเธอเหมือนต่างเติมเต็มความต้องการ มันเหมือนไม่มีหมด มันเหมือนไม่มีมาร มันเหมือนมื้ออาหารถูกสร้างขึ้นมาเพื่อประกอบ รู้ว่าคนอย่างเราสุดท้ายแล้ว คงต้องเดินต่อไป มันต้องเดินต่อไป แต่จุดหมายที่มีช่างไกล ไม่รู้จะคว้าทำไม เหมือนว่าฉันต้องอยู่เพื่อได้เรียนรู้มัน ที่ว่าของบางอย่างสร้างมาแค่พบเจอ เหมือนว่าฉันนั้นผิดคิดครอบครองใจเธอ เหมือนว่าเธอแค่เผลอเจอฉันแล้วคิดว่าคือถูก เธอแค่คนคนหนึ่งที่เคยเดินเข้ามา เธอนั้นไม่ได้ต่างอะไรกับเสียงเพลง ที่ว่ามาทั้งหมดฉันแค่คิดไปเอง ไม่ว่าเพลงเพลงไหนถึงเพราะเท่าไหร่ ยังไงมันก็ต้อง... ...จบ...