Лянівая Мятла

Буракі палоць у полі

Трэба раненька ісці.

Загадаламаці Толю:

– Чыста ў хаце падмяці!

Толя ўзяў мятлу і кінуў:

– Слухай, добрая мятла,

Я пабегаю з гадзіну,

Ты – каб хату падмяла.

Дзень цалюткі хлопец гойсаў:

Ён на пасецы пабыў,

Шчупакоўганяў па плёсе,

Матылёў сабе лавіў.

Сонца села за ўзгоркам,

Дагарэў гарачы дзень.

Вось і маці адвячоркам З поля дальняга ідзе.

Не падмеценая хата,

Бо ў Толі – многа спраў.

– Тыя. мятла, тут вінавата:

Я мясці табе казаў.