O koltugun sahibi maglup
Zeyd evinizdede namaglup
Mikrofona konustum uzaktan
Yapamadim pesimdeydi bütün tapinaklar
Ama sen hiç konusmadin sustun
Bense artik konusmicam uslu
Nasil dogru yolu bulucaktim erken
Annenizin sevmedigi o serseri benken
Birden düstüm ela ela ela gözlerinden
Özledigimden görmedigimden
Tekrardan kopucak kafesin teli
Solu nefesi derin sen bak hep ileri
Kimseler bozamaz kimsesizleri
Birakmadilar yine pesimde insandan yaratiklar
Yabancilar yalancilar
Sözlerim bir ona bir ona
Sen keyfini sürdün ben acilar
Ama ne acilar delip açti ömrümü
Bir ara bir yara
