Затрымай мяне

Зноў чую твой голас, ці гэта мроіцца. Там, дзе пачалося, там усё і скончыцца. Так нам будзе лепей, хто гэта вырашыў. Назаўжды я адлятаю апоўдні да выраю. Затрымай мяне сонечнымі цёплымі праменнямі, Толькі нам вядомымі імгненнямі, Зоркай, што плыве за небакрай. Затрымай мяне, я твая, а ты таго не ведаеш, Адчуваю тое, што ты адчуеш Ды малюся небу – затрымай. Паўкрока насустрач – так проста робіцца. Вось толькі прычыны штосьці не знойдзецца. Хто з нас будзе першым – справа умоўная. Мы з табой ледзь не згубілі штосьці голоўнае. Затрымай мяне сонечнымі цёплымі праменнямі, Толькі нам вядомымі імгненнямі, Зоркай, што плыве за небакрай. Затрымай мяне, я твая, а ты таго не ведаеш, Адчуваю тое, што ты адчуеш Ды малюся небу – затрымай. Затрымай мяне сонечнымі цёплымі праменнямі, Толькі нам вядомымі імгненнямі, Зоркай, што плыве за небакрай. Затрымай мяне, я твая, а ты таго не ведаеш, Адчуваю тое, што ты адчуеш Ды малюся небу –затрымай. Затрымай!