นักขัตฤกษ์ยามเย็น

ทุกวันมีชีวิตเพื่อทำอย่างเช่นเคย ทุกคืนข่มตาฝันเพื่อเพียงให้พ้นวัน ไม่รู้ตัวกี่สิบกี่ร้อยวันที่พ้นผ่าน และฉันยังคงเป็นเช่นเดิม แล้วใครที่จะช่วยทำให้เข้าใจ ยอมรับทุกความเป็นไป เมื่อผลสุดท้าย ความฝันนั้นเลือนลางลับไป ที่ขอบฟ้าไกลแสนไกล หลงลืมสิ่งที่ฝัน เพื่อคงลมหายใจให้ยังอยู่ เฝ้าคอยวันที่พบ เส้นทางที่หัวใจ ได้รู้ตัวและพบคำตอบ แล้วใครที่จะช่วยทำให้เข้าใจ ยอมรับทุกความเป็นไป เมื่อผลสุดท้าย ความฝันนั้นเลือนลางลับไป ที่ขอบฟ้าไกลแสนไกล ยังฝืนลุกยืนขึ้นเดินต่อไป เพราะใจยังหวัง ว่าสักวันจะได้พบในคำตอบ เก็บแรงที่เหลือแล้วพบกันวันใหม่ ฟ้าคงสดใสสักวัน แล้วใครที่จะช่วยทำให้เข้าใจ ยอมรับทุกความเป็นไป เมื่อผลสุดท้าย ความฝันนั้นเลือนลางลับไป ฉันเองคงจะเข้าใจในสักวัน และยอมรับในทุกถ้อยคำ เมื่อความจริงแล้ว ความฝันฉันนั้นยังแสนไกล