Moghadameh'ye Dashti Bi Delo Bi Zabaan Va Sanama

تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم دیو نیم پری نیم از همه چون نهان شدم برف بدم گداختم تا که مرا زمین بخورد تا همه دود دل شدم تا سوی آسمان شدم تا همه دود دل شدم تا سوی آسمان شدم این همه ناله های من نیست ز من نیست زمن همه از اوست همه از اوست که از مدد می لبش بی دل و بی زبان شدم که از مدد می لبش بی دل و بی زبان شدم گفت چرا نهان کنی گفت چرا نهان کنی عشق مرا چو عاشقی عشق مرا چو عاشقی من ز برای این سخن شهره ی عاشقان شدم جان و جهان ز عشق تو رفت ز دست رفت ز دست من به جهان چه میکنم چون که از این جهان شدم من به جهان چه میکنم چون که از این جهان شدم صنما جفا رها کن جفا رها کن جفا رها کن صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد کرم این روا ندارد بنگر بنگر به سوی دردی بنگر به سوی دردی بنگر به سوی دردی که ز کس دوا ندارد که ز کس دوا ندارد صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد ز فلک فتاد تشتم به محیط غرقه گشتم به درون بحر جز تو دلم آشنا ندارد به درون بحر جز تو دلم آشنا ندارد صنما جفا رها کن جفا رها کن کرم این روا ندارد به از این چه شادمانی که تو جانی و جهانی به از این چه شادمانی که تو جانی و جهانی چه غم است عاشقان را که جهان بقا ندارد که جهان بقا ندارد برویم مست امشب به وثاق آن شکر لب چه ز جامه کن گریزد چو کسی قبا ندارد صنما جفا رها کن جفا رها کن صنما جفا رها کن